Vaste Land

Waren we zo mooi op tijd binnen zoals al meer dan 24 uur tevoren aangekondigd op twintig minuten correct om 23,00 uur blijkt op het havenkantoor vanochtend dat die hun klok op zomertijd hadden ingesteld. Stond niet echt duidelijk in de Reeds en zaten we er toch een uur naast. Er stond nog een stevige wind gisteren gedurende de dag en avond in de aanloop naar Vila de Porto; Het hield niet op en de eenmaal goed gereefde en juist getrimde zeilen zorgden ervoor dat de stuurautomaat geen overuren hoefden te maken. In zijn eenvoud is de aanloop van de haven vanuit het westen een beetje angstig. Je vraagt je steeds af of dat nou alles is en duistere onderdelen van het land die af en toe, als de stuurautomaat dan toch wat zwalkt, voor het vuur van de haven langs komen versterken het gevoel van de standby roerganger nog eens. Niet de navigator met zijn Stentec kaartje op de laptop. De steil oplopende bodem veroorzaakte geen enkele akelige zeegang zodat het alles bij elkaar een fluitje van een cent was. Afgemeerd op de kop van de steiger hebben we onszelf getrakteerd op de behouden afsluiting van een stevige oversteek die met zijn voor en tegens in twintig dagen onder de kiel is doorgekomen. Het meteowerk door Rowan dat met behulp van de inmarsat telefoon werd gecommuniceerd werkte weer voortreffelijk, echter helaas werden wij soms ingehaald door de feiten. Zestig mijl omvaren is uiteindelijk toch nog minimaal 12 uren zeilen als het bezeild is. Één reden, de tweede reden vond regelmatig zijn oorsprong in het feit dat de signaalsterkte van het systeem te laag was om iets te ontvangen maar wat kwalijker was, was het feit dat berichten waarvan we zeker wisten dat ze waren verstuurd nog steeds niet bij ons uit de pijp kwam vallen. Toevallig trof het wel vaak dat na een telefoontje a raison van.. het bericht alsnog op de deurmat viel. Het systeem van gribfiles heeft nog niet gewerkt. Ik hoop dat voor het laatste deel
van de reis dat gaat naar Faro het systeem goed geïnstalleerd zal zijn. Als dat niet lukt dan zou de aankoop van het inmarsat systeem via Correct in Rotterdam een betere zijn geweest dan deze in beginsel veel goedkopere aankoop in Miami.
Het absolute hoogtepunt van de trip was de onverwachte schijnaanval van een waarschijnlijke jeugdige walvis. Hij had er veel lol aan en wij achteraf ook. Zie de foto voor een eerste indruk. Het
filmpje verschijnt zo spoedig mogelijk op u tube als ik weet hoe dat werkt. De ietwat stompzinnige geluiden van de beide toeschouwers moeten daarbij voor lief worden genomen.
Omdat de cameraman bang was voor een voltreffer op het moment dat Willie langs kwam stuiven is dat moment niet duidelijk te zien. Hans en ik zijn het er nog niet over eens of Willie begeleid werd waar ik Fred het op houdt terwijl Hans het idee heeft dat Willie aan het toiletteren was. Wij wachten commentaar met graagte in van terzake kundigen.
Een tweede zij het minder prettige hoogtepunt was het feit dat een front met voorspelde windsterkte 30 tot 35 knopen zich al gaande bij ons in de buurt ontwikkelde tot een orkaanachtig verschijnsel met windsterkten op de meter tussen 45 en 50 knopen waarbij we uiteindelijk aan het eind in een echt rustig oog terecht kwamen. Bijdraaien was geen optie meer en mee gaan liggen de bijna laatste optie waarbij de uiteindelijke stabiele eindsituatie werd bereikt door een aantal landvasten over de achtersteven uit te vieren. Wij zijn niet trots op deze ervaring en delen hem met de lezer om aan te geven dat er bij windsnelheden boven de dertig knopen kleine veranderingenin de meteo-omstandigheden makkelijk kunnen leiden tot grotere gevolgen dan wanneer dit gebeurt bij zeg twintig knopen.
Een leermoment maar ook geeft het meer zelfvertrouwen en vertrouwen in het klassiek Mark Ellis design uit Canada. De Aurora sterk en stabiel met een kielmidzwaard uitstekend geschikt om mee te cruisen zoals de Amerikanen en Canadezen dat dan doen vanuit het noorden naar het Caraibisch gebied.
Persoonlijk heb ik mij vooral in de nachtelijke uren vermaakt. De veranderingen in wind en zeegang die voortdurend aanpassingen in de zeilvoering vereisen vind ik leuk. Ook in deze cruising omstandigheden de alertheid blijven behouden om het voordeel van een paar centimeter schoot uitvieren te blijven onderkennen is de uitdaging.
Twintig dagen op zee. Voor mij niet iets heel bijzonders. Bij de ouderwetse koopvaardij duurde mijn langste overtocht als derde stuurman op de ’ van der Hagen’ tussen Oost Afrika en Nieuw Zeeland ongeveer twintig dagen en mijn langste overtocht was er een met een booreiland op sleeptouw van Singapore naar Doha als eerste stuurman op de Wijsmuller sleepboot’ Groningen’ die vijftig dagen duurde.
We verwachten donderdag door te varen naar Portugal.